Кейинги ойда икки-уч марта қишлоғимга бориб келишимга тўғри келди. Битта нарса диққатимни тортди: калтагина кўчамда болачаларнинг қий-чуви кўпайибди. То қора шомгача кўчани бошларига кўтариб, шовқин-сурон-ла ўйнаб ётишибди. Бу ёқда кейинги уч-тўрт йил ичи мамлакатимизда аҳоли сони ўсиши тезлашди. Сабабини ўзимча топгандай бўлдим: ўтган шу тўрт-беш йилдан бери айниқса қишлоқларда тез-тез чироқ ўчиб турибди! Шу пайтгача оилалар кечки овқатни еб туриб ҳам, сўнг то чарчаб ухлаб қолгунча ҳам дилбузар кўришарди, чироқсиз қолгач, энди қоронғида бир-бирларини ҳам кўра бошлашди, шекилли.

 

Чироқ ўчиши бирдан менга ёқиб қолди. Зўр!

Дилбузар эртаю кеч бераётган, одамларни "кўча маданияти"га бошлайдиган, Амриқонинг маза-матрасиз киноларини халқимиз кўрмаяпти ё кам кўряпти. Бошқача йўл билан халқимизни дилбузардан узиб бўлмасди. Қолаверса, ёлғон-яшиқ, ваҳима хабарлардан ҳам "хабарсиз" қоляпти!

Мана кўрасизлар, чироқсизлик бизда фақат яхши натижа беради! Аҳоли сонимиз беш ой ичида 1 милёнга ўсганининг ўзи энг катта ютуқ!

Мен агар электир хўжайини бўлганимда, бир баҳона топиб, шаҳарларимизда ҳам, ҳамманинг ишдан қайтишига, чироқларни ўчириб қўйган бўлардим.

Лекин бу ташаббус газга тегишли эмас.