Имзо куни

2016 йил 12 март.
Бугун CNR Kıtap fuarı да каминанинг имзо куни бўлди. Тўғриси, фуарга бир оз ҳаяжон билан келдим. Туркияда ижодим тугул шахсимни ҳам биров танимаса, одам келармикан деган хавотир ичимда йўқ эмасди. Лекин хавотирим пуч чиқди. Фуарга келишим билан нашриёт ходими суюнчи олди: "Китобингизнинг байи очилди, сота бошладик", деди. Хурсанд бўлдим. Кейин…
Оллоҳ рози бўлсин, Истанбулда ва қўшни шаҳарларда таълим олаётган ўзбек ёшларидан бир гуруҳи кетма-кет келиб мени роса шодлантириб юборишди. Бир йигит Истанбулдан 150 чақирим узоқдаги шаҳардан атай имзо кунимга келибди. Кўплари фан докторлигига тайёргарлик қилишаётган экан. Бирлари яқинда турк қардошлар билан бирга Истанбулда 25000 сўзлик "Ўзбекча – туркча луғат" чиқарибди. Қувонарли ҳол албатта!
Бир турк қизи ўзбек тили ва адабиётига қизиқар экан. Китобимга имзо чектираётганида ўзбекчада чиққан "Этакдаги кулба" китобимдан сўраб қолди. "Солиштириб ўқийман", дейди.
Яна бир турк йигити "1300 чақиримлик Эрзурумдан атай сизнинг китобингиз учун келдим", деганида бошим яна бир кўкка етди. У ҳам ўзбек ва қозоқ тилларининг қиёсий тадқиқоти билан шуғулланаркан.
Хуллас, ўзбек ёшларимизнинг далдасию турк ўқувчиларининг ҳам фаоллиги кўнглимни кўтарди. Имзо куним ҳарҳолда кутганимдан аъло даражада – жуда жўшқин ўтди.